ترس و لرز
کی یر کگور
سورن کی یر کگور فیلسوف دانمارکی – زندگی از ۱۸۱۳ تا ۱۸۵۵ با نام اصلی سورن آبی کی یر کگارد.
کی یر کگور را درست یا نادرست، پدر اگزیستانسیالیسم می دانند. وی ” ترس و لرز ” را ۱۸۴۳ منتشر کرد اما این کتاب از ۱۹۲۰ با حدت و شدتی وصف ناشدنی مورد اقبال عموم قرار گرفت. اگر اصطلاح ” پدر ایمان ” را زیاد شنیده اید، یکی از سرچشمه های کاربرد آن به ویژه در محافل روشنفکری، همین کتاب است که کگور در متن آن به ابراهیم نبی، نسبت داده است. شاید به سختی بتوان اشتراک ملموسی بین افکار و نظرات کی یر کگور با ادبیات داستانی میانه ی اول قرن بیستم یافت، اما وی را می توان یکی از پیش قراولان عصیان در برابر فلسفه ی قبل از خود و تا حدی کلیسا دانست. هرچند گفته های وی رنگ و بویی از دین داشته باشد.
کی یر کگور در ” ترس و لرز ” تعریفی متفاوت از ایمان ارائه می دهد. با شروع مطالعه ی کتاب، در نگاه وی به ایمان، هنگامی که ابراهیم برای قربانی نمودن فرزند خود، به آن روی آورده است، عرفانی بسیار نزدیک به آن چه ما شرقی ها می شناسیم، خواهیم دید. اما هرچه پیش رفته، تفاوتی آشکار بین نگاه کی یر کگور و دید عرفانی معروف و ملموس برای ما شرقی ها به ایمان، مشاهده می گردد.
کی یر کگور در کتاب ترس و لرز مفهومی به عنوان ماندن بر سر یک دوراهی یا ترسی از یک انتخاب مطرح می نماید. علاوه بر این امر محال را به میان می کشد که برای رسیدن به آن راه حلی نیز ارئه می دهد.